Macro, leuk he

Dit is volgens mij familie van een oude bekende uit Frankrijk. Daar komt ie in ruime mate voor, hier is ie zeldzaam. Gewoon bij ons in het park gezien en vast gelegd.

Deze jongen (of meissie kan ook) gedroeg zich als een sprinkhaan alleen is ie 1cm groot en ik vind de kleuren erg bont. Misschien een soort die laat in het seizoen nog kleintjes kreeg.

Dit is een vervolg op de eerdere druppels van van de week alleen zijn het er nu heel veel. 't was wel erg moeizaam om er veel scherp te krijgen. 't lijkt net alsof ze er los op liggen. Ik kreeg een beetje het gevoel van een "milky-way" alleen dan in het groen.

Ook weer zoiets, meestal heb je een pluizebol zoals een pluizebol eruit ziet. Hier eentje die iets raars doet. Tis een stengel met aan het eind een bloemetje. Als het bloemetje vergaat blijft alleen het stengeltje over. Als hij wat verdroogd barst deze open en daar zitten dan de gerijpte zaadjes in. Een windvlaag doet de rest.

Herfst?

Ben je wanhoppig op zoek naar een mooie foto ?.... kun je het h'm niet vinden. Zo ook vandaag. Ik had wat uurtjes over en dacht "naar de botlekbrug en ga eens op zoek naar macrofoto's in een herfst thema". Moet je dus niet doen. Allerlei uitprobeersels maar allen waren uitgekouwde ideeen en ik was toch niet tevreden.

Uiteindelijk kom ik in een park waar niet om de 2 weken gemaaid wordt waar een bankje bij staat en ik ga zitten, ik kijk eens om mij heen en zie......... een bloementje waar de helft van is ontwikkeld en de rest in groei is achtergebleven. En aan de achterkant? daar zit nog een rupsje die fijn dat geheel aan het verorberen is.

Een stuk verder op in het park kom ik dan toch een herfst tafereeltje tegen een afgezaagde boom die overwoekerd wordt door een paddestoelsoort die zich tegoed doet aan de overblijfselen.

En die slak?........die kwam ik gewoon tegen.

Hij zat op een rots en hoe snel kan een slak nou zijn?....... Nou, in ieder geval snel genoeg om mij 5 minuten bezig te houden om hem met zijn oogjes in het scherptediepte veld te houden. En zo langzaam als ze zijn, ze zijn er zo uit als dit gebied maar enkele tiende van een milimeter is.

De millingewaard deel 1

Een vriend van ons, Maarten genaamd en tevens fotograaf, vertelde vol trots over een gebied wat al jaren geleden is terug gegeven aan de natuur en waar hij in workshops hele mooie foto's maakt over oa. het ijsvogeltje. Dit gebied daar moest ik dan maar eens heen.
Zo gezegd en gedaan. Om 4 uur in de ochtend mijn bed uit (welke sufferd heeft die tijd afgesproken) en Maarten ophalen om samen naar Nijmegen te rijden naar de Gelderse poort waar de Millingerwaard een deel van uit maakt.
Het plan was om een groep konikspaarden met zonsopkomst of ondergang te fotograveren. Helaas geen mooie zonsopkomst, sterker nog het begon te miezeren, en mijn oude legerkisten waren al aardig verzopen wat de rest van de dag koude klamme tenen betekende. En zonder opgewarmt te worden door een zonnetje deden de konikspaarden ook niet veel.
Eenmaal op de grasvlaktes komen de paarden gewoon naar je toe, doen je niets, en als je dan eens wat raar in je eigen lens kijkt dan zie je de dames en heren toeschouwers wat nieuwsgierig kijken wat je aan het doen bent. Kijk ook maar eens goed naar de close-up foto.

deel 2

Ben je eenmaal op pad in het gebied dan tref je van alles aan. In dit geval een overblijfsel van een oude wilg die , vermoedelijk na een blikseminslag overleden is en al danig aan het vergaan. Hier wordt dan door een ander groeiend geheel dankbaar gebruik van gemaakt.

deel 3

Omdat het af en toe wat miezerde was er genoeg druppelspul op de bloemetjes en blaadjes te vinden en dat levert weer leuke macro fototjes op. Mijn redelijk geoefend waterjuffer spottend oog bemerkte een rode waterjuffer. Zelf heb ik die al meerdere malen gefotograveerd maar ik wist zeker dat mijn fotovriend dat nog niet had. Deze vol enthousiasme naar de plek van ontdekking en de waterjuffer dacht bij het zien van een droge plaats in het laantje, "laat ik maar eens op dit glimmende plekkie gaan zitten" en ging boven op het hoofd van Maarten zitten poseren. Nou das rot, die foto had ik nog niet, en mijn dier en natuurfotograverende vriend ook niet.

deel 4

Waar ik niet op gerekend had en dus aangenaam door verrast was de aanwezigheid van het ijsvogeltje. Het plekkie waar je 100% ijsvogeltjes garantie hebt werd door Maarten aangewezen en zonder schuilhutje was er met 5 minuten al een "first contact". Al die foto's zijn in mijn enthousiasme bewogen. En dus blijven zitten, een schuilhutje heeft voordelen, je kunt prettig dichtbij komen en het beschermt je enigszinds tegen de bloeddorstige muggen. Binnen het half uur heeft het beessie zich nog 2 maal laten zien, met vis wat waarschijnsel voor het tweede broedsel van dit jaar bestemd is. Ik ga nog een terug en dan met hutje maar dit was een ronduit geweldige ervaring.

deel 5

Na het ijsvogeltje was er voor mij nog maar weinig te wensen, dacht ik. In de Millingerwaard bestaat zoiets als een rivierduin. Het lijkt op de duin zoals bij Oostvoorne met specifieke planten en dergelijke. Een van de leuke dingen was de aanwezigheid van wilgen die op het strand staan met de voeten in het water. Het gebruik van een extreme groothoek maakt de foto's nog wat meer plezierig.

deel 6

Nu ben ik geen grote paardenfan maar die konikspaarden die s'morgens nogal tam waren en de zon die zich niet had laten zien waren wel de voornaamste reden dat we om 4 uur uit ons bed zijn gekomen. Na de maaltijd smiddags en zonder een greintje gevoel in mijn inmiddels ernstig afgestorven voetzolen zagen wij laat in de middag een stuk blauwe lucht en de zon was plots aanwezig. We hadden geen zin meer in het hele stuk te lopen en gingen met de auto naar het gebied waar ze meestal verblijven. En een 10 tal minuten zagen we de paarden terug en hoopte op meer activiteit. En dat hebben we gekregen ook. Soms op minder dan 25 meter waren een paar hengsten met elkaar aan het stoeien en we waren dan ook enigszinds bedachtzaam op een onbedoelde deelname in hun onderlinge strijd.

En zo heeft Maarten prachtige foto's van konikspaarden en ik?.......... kijk maar.

teleconverter

Ik heb al een poosje een teleconverter TC 20EII in huis maar heb daar wel wat aanpassingsmoeite mee gehad. Kreeg het niet voor mekaar de foto's scherp te krijgen en als dat lukte waren ze toch wat wollig. Had vandaag een uurtje over en ben naar de weilanden in de buurt van krimpen gegaan en toch nog eens aan de slag met dat ding.

De bovenstaande foto zijn met de 70-200 met de TC, dus op 400 mm gemaakt, met een 1-pootje met wat hogere sluitertijden. iso 200. Ik vind het redelijk gelukt.