Een vriend van ons, Maarten genaamd en tevens fotograaf, vertelde vol trots over een gebied wat al jaren geleden is terug gegeven aan de natuur en waar hij in workshops hele mooie foto's maakt over oa. het ijsvogeltje. Dit gebied daar moest ik dan maar eens heen.Zo gezegd en gedaan. Om 4 uur in de ochtend mijn bed uit (welke sufferd heeft die tijd afgesproken) en Maarten ophalen om samen naar Nijmegen te rijden naar de Gelderse poort waar de Millingerwaard een deel van uit maakt.
Het plan was om een groep konikspaarden met zonsopkomst of ondergang te fotograveren. Helaas geen mooie zonsopkomst, sterker nog het begon te miezeren, en mijn oude legerkisten waren al aardig verzopen wat de rest van de dag koude klamme tenen betekende. En zonder opgewarmt te worden door een zonnetje deden de konikspaarden ook niet veel.
Eenmaal op de grasvlaktes komen de paarden gewoon naar je toe, doen je niets, en als je dan eens wat raar in je eigen lens kijkt dan zie je de dames en heren toeschouwers wat nieuwsgierig kijken wat je aan het doen bent. Kijk ook maar eens goed naar de close-up foto.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten