Soms heb je gewoon zo'n dag dat je denkt ik ga maar eens wat groots fotograferen. Nou mooi niets leuks te zien, en dus maar met de macrolens naar mijn vertrouwde onkruidweide om eens te zien wat daar allemaal gebeurt. Zit ik daar een beetje te kijken krijg ik opeens gezelschap en die ging ook zitten.... op mij wel te verstaan. En was het nou een vriendelijk gelig met zwartgroen deltavleugel op mijn haar belust mormel dan had ik niet zo hard hoeven rennen voor ik dat onbeest kwijt was. Nooit geweten dat ze een geheugen hebben want toen hij me weer uiterst behoedzaam, de omgeving afspurend naar dat onbeest, zag rondsluipen moet hij vast gedacht hebben met vernieuwde energie "ik jou eens lekker lastig vallen". Dat was trouwens wel het laatste wat hij gedaan heeft. hij gaat nu als vetvlek door het "leven".
Maar goed, omdat dit een blog is over foto's hier dan waar het omgaat. Een zweefvlieg die ik tussen de sprintjes door op de ccd kon vangen. Zie zijn tong die splitst gewoon in vier stukjes, nooit geweten.
En die bij, hij is onscherp maar duidelijk herkenbaar, in het midden links zit nog een vliegbeest de pastelkleuren en de foto als geheel maakt het dat ie toch in mijn blog komt
Geen opmerkingen:
Een reactie posten